~♥Imagin o Nialluuu♥~

Miałaś najlepszego przyjaciela, Nialla. Przyjaźniłaś się z nim od 3 klasy szkoły podstawowej, a znałaś go od zerówki. Mieliście wiele wspólnych wspomnień, tych lepszych i tych gorszych. Bywały lekkie kłótnie, które i tak nic nie zmieniały, jak i te o wiele gorsze, które po wyjaśnieniu sobie wszystkiego i wybaczeniu, tylko umacniały wasze więzi. To dzięki tobie nie skończył z muzyką, rozwijał swój talent, dzięki tobie poszedł do x-factor, zawdzięcza Ci bardzo wiele, tak jak i ty mu. Jesteś uważana przez One Direction za „Przyjaciółkę zespołu”. Od pewnego czasu podkochujesz się w Niallu, nie potrafiłabyś tego przed nim ukrywać, więc wyznałaś mu to i zna całą prawdę. Odpowiedział na to, że on kocha cię najmocniej na świecie, że jesteś dla niego całym światem, ale to raczej mocna miłość jak do siostry... Pogodziłaś się z tym, bo chociaż wasza przyjaźń pozostanie. On zakochał się w innej dziewczynie... Bolało cię to, ale nie potrafiłabyś się nie cieszyć jego szczęściem. Bo jego szczęście jest dla ciebie najważniejsze, jeśli jest szczęśliwy to ty też. Jednak za każdym razem, gdy widziałaś jak się przytulają, gadają sobie czułe słowa lub się całują, szłaś do pokoju mówiąc, że się źle czujesz, lub wychodziłaś do łazienki i tam płakałaś. Pewnego dnia przeglądając tumblra, ujrzałaś tam zdjęcie na którym Niall całuje się nią. Wyszłaś z tumblra, wyłączyłaś laptopa i płakałaś. W tym momencie do pokoju wszedł Zayn. Na twoje nieszczęście zobaczył jak płaczesz i zaczął się martwić, a ty nie chciałaś nikomu zawracać głowy swoimi problemami.
Z: Ej, [t.i.], co się stało...?
Ty: Nic szczególnego...
Z: *usiadł obok i objął cię ramieniem* Proszę, powiedz. Mi możesz, wiesz o tym.
Ty: Ale nie chcę o tym gadać, to prywatne.
Z: Tak chciałbym ci pomóc. Nienawidzę gdy ci smutno, wtedy serce mi się rozpada i... zaraz też się popłaczę, nie zniosę tego widoku, proszę, uśmiechnij się.
Ty: Tak dziwnie nagle ktokolwiek zaczął się mną interesować. 
Z: Ale ja zawsze się tobą interesuje, tylko zawsze jesteś wesoła, nigdy nie widziałem ciebie w takim stanie.
Ty: Bo płaczę tylko w ukryciu. Nie chcę by ktoś się martwił.
Z: Ale ja cię kocham, bardzo mocno, mocniej niż siostrę, więc będę się martwił! Znaczy się... Ja chciałem... Nie ważne, zapomnij, że o tym mówiłem.
Ty: Raczej ciężko zapomnieć słowa „Kocham cię”.
Z: Ale co z tego, ty i tak nie czujesz tego samego.
Ty: A skąd możesz o tym wiedzieć?
Z: A czujesz?
Ty: No... Tak, kocham cię, jesteś dla mnie bardzo ważny, ale jak brat...
Z: Rozumiem.. Ale przyjaźń pozostaje?
Ty: Głupie pytanie, jasne, że tak!
Z: No to powiedz, czemu płakałaś?
Ty: Nie chcę zawracać ci głowy swoimi problemami.
Z: Proszę Cię, powiedz. Chcę Ci pomóc.
Ty: Nie za się z tym nic już zrobić...
Z: Ale postaram się, gadaj mi tu, bez żadnego ale!
W końcu się złamałaś i opowiedziałaś mu wszystko, od początku do końca. Wyrzuciłaś to z siebie, Czułaś się o wiele lepiej.
Z: Jak mógł to zrobić tak niesamowitej dziewczynie?! Muszę z nim pogadać.
Ty: Nie! Nie rób tego! On przecież wie, to, że mu powiesz, że go kocham nic nie zmieni, wie o wszystkim!
Z: No, ok, ale chwileczkę... Co ty masz na rękach?!
Błagałaś siebie w myślach, żeby o tym nie wspomniał, ale jednak, musisz mu powiedzieć...Ty: Noo wieeesz... Ehh...
Z: Nie gadaj, że się przez niego pocięłaś?!
Ty: Ale co z tego, to moje ciało i mój ból, nikogo to nie obchodzi, nic nikomu do tego!
Z: Mnie obchodzi! To przez Nialla, prawda?
Ty: Tak. Nie mam jego miłości, pogodziłam się z tym, ale nie mam też jego przyjaźni. Nie mam jego. To jest nie do zniesienia. Bez niego to nie to samo. Znam go kilkanaście lat, wszystkie lata razem, nierozłączni, best friends, ale moje uczucie to spierdoliło. 
Z: Jeśli ktoś tutaj coś spierdolił, to tym kimś jest Niall. Nie ma co. Idę z nim pogadać. Powiedzieć mu, jak długo i jak bardzo cierpisz. Ile przeżyłaś i nadal przeżywasz...
Ty: Nie! Proszę...
Z: Muszę. To wcale nie jest miły widok ciebie cierpiącej.
Po raz pierwszy od długiego czasu poczułaś się ważna. Poczułaś, że jest ktoś, kto się Tobą interesuje. Zayn wyszedł. Położyłaś się i rozmyślałaś. Po niewielkiej chwili zasnęłaś...
~*~
Obudziłaś się w środku nocy. Czułaś czyiś oddech. Poczułaś jak ktoś cię obejmuje, wtula się w ciebie, z wielką miłością. Myślałaś, że to Zayn. Usłyszałaś cichutki szloch i głos, bardzo roztrzęsiony "Kocham cię. Jesteś najważniejsza, słyszysz? A no tak, ty śpisz... Ko-cham-cię......." wyszlochał ostatnie słowa. Tak... Właśnie... To był Niall.
Ty: Wiem, Niall. Jestem dla ciebie jak rodzona siostra, też cię kocham... Ale odstawienie mnie za boczny tor nie było miłe. Nawet nie wiesz jak cierpiałam.
N: To ty nie śpisz?
Ty: Nie.
N: Od jak dawna?
Ty: Od tak dawna, że zdążyłam usłyszeć te słowa.
N: Ale... Ja wiem jak cierpiałaś. Zayn mi wszystko powiedział. Tak mi przykro... To wszystko przez nią... Zamydliła mi oczy, a to nie była miłość, tylko zauroczenie. Ona kocha Zayna. Powiedziała mi to po zerwaniu, nadal mamy kontakt, ale już nie jesteśmy razem. Po za tym dopiero niedawno zdałem sobie sprawę kogo naprawdę kocham i kto tu jest najważniejszy.
Ty: Kto?
N: Ty. Przez całe życie myślałem, że to jak do siostry ale się myliłem. To coś więcej. Tak, [t.i.], czuję to samo co ty do mnie. Kocham cię.
Ty: Ja ciebie też... Najmocniej na świecie. 
N: Zostaniesz moją dziewczyną?
Ty: Głupie pytanie, wiesz? Znasz odpowiedź, jasne, że tak! *powiedziałaś przez łzy*
N: Ale ej, słońce, czemu płaczesz...? Znowu przeze mnie? Co znowu zrobiłem źle?...
Ty: Tak, znowu przez ciebie. Ale tym razem to są łzy szczęścia.

--------------
THE END.
Tsa, może trochę zjebałam... Ale podpowiem, potem Zayn był z tą tamtą, a ty z Niallerkiem :D
Podoba się, czy nie za bardzo? 
+ PRZEPRASZAM ZA BŁĘDY!/Patrycja.